Πρόληψη Παιδικής Σεξουαλικής Κακοποίησης
Πρόληψη Παιδικής Σεξουαλικής Κακοποίησης
«Δεν θυμάμαι ακριβώς τι είχε γίνει.. ούτε το πότε..! Θυμάμαι όμως την αίσθηση. Κάποιος να με αγγίζει και εγώ να θέλω να φύγω.. αλλά να μην μπορώ! Δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα άλλο!»
«Ήταν μεσημέρι και είχαμε ξαπλώσει οι δυο μας για να κοιμηθούμε. Πήγαινα συχνά στο σπίτι της και περνούσα πολύ όμορφα. Το ήξεραν οι γονείς μου και ένιωθαν ασφαλής όταν ήμουν μαζί της. Ξαφνικά άρχισε να έρχεται πολύ κοντά και να με αγγίζει κάπως περίεργα.. Ένιωθα ανήμπορος! »
«Συνέβαινε κάθε χρόνο. Κάθε καλοκαίρι. Κάθε φορά που πηγαίναμε διακοπές εκεί. Ήταν οικογενειακός φίλος. Αν το πω θα καταστραφούν όλα! Η μητέρα μου δεν θα το αντέξει. Θα την χάσω!»
Η Παιδική Σεξουαλική Κακοποίηση μοιάζει να παίρνει τις διαστάσεις μιας βουβής αλλά ψυχικά σοβαρής ασθένειας. Στα χρόνια της κρίσης, που επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής μας (οικονομικούς, κοινωνικούς, συναισθηματικούς), οι ηθικές αντιστάσεις και η συναισθηματική ανισορροπία είναι εκείνα που βοηθούν στην αύξηση των κρουσμάτων.
Τις περισσότερες φορές είναι ένα «απλό» άγγιγμα. Ένα τέτοιου είδους άγγιγμα όμως είναι αρκετό για να δημιουργήσει ένα βαθύ αίσθημα προδοσίας, μια ακόμα βαθύτερη ενοχή του θύματος, και την ανάγκη στον θύτη να συνεχίζει τον κύκλο της βίας και να δημιουργεί ακόμα περισσότερα θύματα. Η ανάγκη του για κυριαρχία, έλεγχο και σαδισμό είναι ικανή να υπερνικήσει κάθε εσωτερική αναστολή. Η σχέση που χτίζει με το παιδί – θύμα και την οικογένεια του, πάντα βοηθάει στο να κυλούν όλα πολύ ομαλά και έτσι η διατήρηση της σιωπής γίνεται χωρίς καθόλου προσπάθεια.
Από την άλλη πλευρά, ένα παιδί που έχει μάθει να είναι ακόλουθος των «θέλω» των άλλων, είναι πάντα ένα εύκολο θύμα. Ένα θύμα που θα ακολουθήσει και θα υπακούσει.
Η συναισθηματική και σεξουαλική αγωγή των παιδιών από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, είναι η κύρια και βασική τους ασπίδα απέναντι στην Σεξουαλική Κακοποίηση / Παρενόχληση. Η αναγνώριση και επικοινωνία των συναισθημάτων τους, η αυτονομία σε σχέση με το σώμα τους και τα όρια που μαθαίνουν να βάζουν σε αυτό, ο σεβασμός στις ανάγκες τους και στο «όχι» τους, είναι κάποια από τα στοιχεία που θα τα βοηθήσουν να αντιληφθούν πολύ πιο άμεσα μια κακοποιητική κατάσταση, να απομακρυνθούν και να ζητήσουν βοήθεια από έναν άνθρωπο που εμπιστεύονται.
Είναι ώρα λοιπόν να ενημερωθούμε, έτσι ώστε να συμβάλουμε στην μείωση των θυμάτων και οι επιπτώσεις της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης να μην φτάσουν να διαμορφώνουν τις νέες κοινωνίες.